Да восені пара паштовак
З тваім паўустаўным “вітанкі”,
І некалькі шумных вандровак,
Ледзь-ледзь салаўіных змярканняў,
Крыху невыцерпнай спякоты,
Бакал танканогі з кактэйлем,
І колькі хвілінаў блазноты,
Салёныя пырскі на целе.
І трошкі кавуннага фрэша,
І кропля бадзянняў самотных,
Драбочак папсы найсвяжэйшай
З чыіхсьці расчыненых вокнаў.
А там хай зажурыцца неба,
Хай слота з імжой надыходзяць.
…О, дзякуй за доўгае лета:
Лістуеш мне раз на стагоддзе.
|
|
